Οι μέθοδοι που παραδοσιακά χρησιμοποιούνται σε αναλύσεις ρουτίνας για την ανίχνευση και την ποσοτικοποίηση DNA, πρωτεϊνών και κυττάρων είναι γενικά χρονοβόρες, απαιτούν εξειδικευμένη και ακριβή οργανολογία καθώς και υψηλό κόστος. Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να αναπτύσσεται το πεδίο των βιοαισθητήρων DNA και των ανοσοαισθητήρων. Οι αισθητήρες που κάνουν χρήση ιχνηθέτησης με νανουλικά (nanomaterials), τα οποία χρησιμοποιoύνται για την ιχνηθέτηση βιομορίων που δρουν ως ανιχνευτές (probes). Μετά την αλληλεπίδραση επισημασμένου ανιχνευτή και βιομορίου-κυττάρου-στόχου, προκαλείται οξειδωτική απελευθέρωση των νανοσωματιδίων ή των κβαντικών κουκκίδων υπό μορφή κατιόντων. Τα διαλυτοποιημένα μεταλλοϊόντα μπορούν να προσδιοριστούν με ευαίσθητες χημειοφωταυγειομετρικές μεθόδους ή με αναδιαλυτική βολταμμετρία
