Αναφορές στο «Χημικό Εργαστήριο»

Στα παρακάτω βιβλία, άρθρα και εργασίες γίνονται αναφορές σε αναρτήσεις του ηλεκτρονικού επιστημονικού περιοδικού «Χημικό Εργαστήριο». Το «Χημικό Εργαστήριο» δημιουργήθηκε για να δίνει πληροφορίες που θα φανούν χρήσιμες σε μαθητές, φοιτητές και ερευνητές. Το γεγονός ότι το «Χημικό Εργαστήριο» χρησιμοποιείται ως βιβλιογραφική αναφορά σε ερευνητικές εργασίες, αυξάνει την εγκυρότητα του και του δίνει δύναμη για τη συνέχιση του.

Learn.Genetics

Κάντε κλικ στη σελίδα learn.genetics και δείτε τα καταπληκτικά virtual labs καθώς και το mouse party στην περιοχή ΝΕW & POPULAR.

Ζεόλιθοι

Ο Ζεόλιθος είναι πορώδες υλικό με τεράστια ιοντοανταλλακτική ικανότητα. Στη βιομηχανία χρησιμοποιείται στα φίλτρα για τη δέσμευση αερίων, στο φιλτράρισμα υγρών βιομηχανικών αποβλήτων κ.α. Μετά τη χρήση του και με κατάλληλη επεξεργασία μπορούν να αποκατασταθούν οι ιδιότητές του και να επαναχρησιμοποιηθεί. Το όνομά του το πήρε από τα αρχαία Ελληνικά, Ζέω = βράζω και Λίθος = πέτρα. Κι αυτό γιατί όταν θερμαίνεται χάνει άμεσα όλο το νερό του υπό μορφή φυσαλίδων, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι βράζει. Το κείμενο που ακολουθεί είναι από τον Δρ. Θεόδωρο Μπάιμπο:

Εξασθενές χρώμιο Cr(VI)

Είναι γνωστές ενώσεις του χρωμίου με αριθμούς οξείδωσης από -1 έως +6, ωστόσο οι πιο συνήθεις είναι οι ενώσεις του δισθενούς χρωμίου Cr(II), του τρισθενούς χρωμίου Cr(III) και του εξασθενούς χρωμίου Cr(VI). Το χρώμιο βρίσκεται στη φύση κυρίως ως τρισθενές, με κυριότερο ορυκτό τον χρωμίτη Fe(Mg)Cr2O4, που αποτελεί το βασικό μετάλλευμα χρωμίου. Υπάρχουν και ορισμένα σπάνια ορυκτά όπου το χρώμιο είναι εξασθενές από τα οποία το γνωστότερο είναι ο κροκοΐτης, με χημικό τύπο PbCrO4 (χρωμικός μόλυβδος). 

Ασπαρτάμη

Η ασπαρτάμη από χημική άποψη είναι ένα διπεπτίδιο αποτελούμενο από τα αμινοξέα L-ασπαρτικό οξύ και L-φαινυλαλανίνη της οποίας το καρβοξύλιο είναι εστεροποιημένο με μεθανόλη.

lab-on-a-chip sensors

To τεύχος του επιστημονικού περιοδικού αναλυτικής χημείας ΑNALYTICA CHIMICA ACTA για τον μήνα Ιανουάριο 2012, είναι αφιερωμένο στην εργασία με τίτλο "Microfabricated disposable lab-on-a-chip sensors with integrated bismuth microelectrode arrays for voltammetric determination of trace metals", συνεργασία του Εργαστήριου Αναλυτικής Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Ινστιτούτου Μικροηλεκτρονικής του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος. Χάρη στην πρωτοτυπία της εργασίας, το άρθρο χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό ως "featured article" και φιλοξενείται και στο εξώφυλλο του περιοδικού.

Παραγωγή Υδρογόνου

Το στοιχειακό υδρογόνο (γνωστό και ως «διυδρογόνο», H2) παρήχθηκε για πρώτη φορά τεχνητά στις αρχές του 16ου αιώνα, με ανάμειξη μετάλλων και ισχυρών οξέων. Τη χρονική περίοδο 1766 - 1781, ο Henry Cavendish αναγνώρισε πρώτος ότι το αέριο υδρογόνο παρήγαγε νερό όταν καίγονταν. Με βάση αυτή τη βασική του ιδιότητα το ονόμασε «υδρογόνο», συνενώνοντας τις ελληνικές λέξεις «ὕδωρ» και «γεννῶ». Επί του παρόντος το υδρογόνο έχει κυρίως βιομηχανική χρήση ενώ οι ενεργειακές χρήσεις του αποτελούν ελάχιστο ποσοστό. Η βιομηχανία αμμωνίας καταναλώνει το 50% του παραγόμενου υδρογόνου και τα διυλιστήρια το 37%. Σημαντικές καταναλώσεις έχει και η βιομηχανία τροφίμων (υδρογόνωση ελαίων). Ο βασικός ενεργειακός χρήστης του υδρογόνου είναι η διαστημική βιομηχανία.

Ουρικό οξύ - ουρική αρθρίτιδα

Το ουρικό οξύ (uric acid) ή 2,6,8-τριοξυπουρίνη ή (κατά IUPAC) 7,9-διυδρο-1Η-πουρινο-2,6,8(3Η)-τριόνη είναι μια άχρωμη, κρυσταλλική ουσία χωρίς οσμή και γεύση και είναι σχεδόν αδιάλυτο στο νερό. Ανακαλύφθηκε από τον Σουηδό φαρμακοποιό-χημικό Carl Wilhelm Scheele το 1776 σε ουρόλιθους (πέτρες της ουροδόχου κύστης, bladder calculi). 

Υβριδισμός

Ο σχηματισμός ομοιοπολικών δεσμών με επικάλυψη ατομικών τροχιακών δεν μπορεί να ερμηνεύσει τη δομή πολύπλοκων μορίων όπως των οργανικών ενώσεων. Υβριδισμός είναι ο γραμμικός συνδυασμός ατομικών τροχιακών ενός ατόμου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων ισότιμων ατομικών τροχιακών (υβριδισμένα τροχιακά). Παρακάτω αναφέρονται οι δυνατοί τύποι υβριδισμού μεταξύ s και p (sp3 - sp2 - sp).

Μεθαδόνη

Η μεθαδόνη είναι ένα συνθετικό ναρκωτικό αναλγητικό που αναπτύχθηκε στη ναζιστική Γερμανία κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1930. Η παρασκευή νέων συνθετικών αναλγητικών απέβλεπε στην αντιμετώπιση ενδεχόμενης έλλειψης σε ακατέργαστο όπιο κατά τον επικείμενο πόλεμο. Τα νέα αυτά φάρμακα θα χρησιμοποιούνταν σε στρατιωτικούς και αστικούς πληθυσμούς αντί της μορφίνης και άλλων οπιούχων. Κατά το διάστημα 1939-40, η μεθαδόνη δοκιμάστηκε στον γερμανικό στρατό και διαπιστώθηκε ότι η επανειλημμένη χορήγησή της προκαλούσε εξάρτηση με συνέπεια να απορριφθεί η χρήση της.